Włodzimierz Matuszewski

Na wstępie chciałbym złożyć osobistą deklarację: otóż – jestem konserwatystą.
Uważam, że konserwatyzm – przywiązanie do trwałych wartości, istniejących od wieków instytucji, obyczajów, tradycji – to fundament dojrzałej cywilizacji.
Konserwatyzm jest też niezbędny dla Sztuki (czasopisma i Sztuki jako takiej) o paradoksie! – też tej modernistycznej czy awangardowej. Utrwalone tradycją miejsca: muzea, galerie i związane z nimi kulturowe rytuały: zwiedzanie, kontemplowanie, wernisaże… a co dopiero malarstwo sztalugowe! Które funkcjonuje, zdobiąc szacowne ściany różnych poważnych budynków publicznych i prywatnych. To wszystko może istnieć, dzięki zapisanemu w danej wspólnocie narodowej szacunku dla własnego dorobku duchowego i dziedzictwa kulturowego.

Włodzimierz Matuszewski

Pierwszy kwartał roku był momentem trudnym, przykrym dla nas, dla całej ludzkości, w izolacji, w strachu przed wirusem, przed karami za złamanie ograniczeń. W tym smutnym czasie chciałbym jednak wyrazić swoją radość z faktu drobnego, i w ogóle „mikro” wobec globalnych problemów, mianowicie – z porażki. Mikroporażka polegała na tym, że złożony przez nasz projekt filmu „mikrobudżetowego” (tak, tak – w tym zwykle dość kosztownym przemyśle filmowym istnieje też coś takiego!) – odpadł. No cóż, jest konkurencja i wiadomo, że jest dużo więcej projektów niż dotacji. Więc nie ma co robić tragedii. Nawet mikrotragedii. Tym bardziej, że załączona opinia natchnęła mnie optymizmem.