Trójka dojrzałych artystów, których łączy podobne podejście do sztuki oraz kosmopolityczny tryb życia to doskonała recepta na intrygującą wystawę. W warszawskiej galerii Le Guern swoje prace pokazują: Anna Borzobohaty, Jerzy Budziszewski i Karl Stengel. To artyści z różnych pokoleń i środowisk artystycznych którzy zostali ukształtowani przez odmienne kultury. Ich sztuka jest diametralnie różna, ale wszyscy w swojej twórczości oscylują wobec języka abstrakcji. To co jest ich cechą wspólną to doświadczenia migracji oraz przynależności do różnych miejsc i kontekstów kulturowych. W swoich pracach pracują nad abstrakcyjnymi formami, pozbawionymi bezpośrednich odniesień do szeroko rozumianej rzeczywistości. Abstrakcja w ich wydaniu to wolność, która nie jest skrępowana konkretną czasoprzestrzenią.

Ania Borzobohaty urodziła się w 1972 roku w Paryżu, mieszka i pracuje w Krakowie, Paryżu i Caracas. Tworzy rzeźby i trójwymiarowe ścienne kompozycje o mocnych kolorach i geometrycznych formach. W swoich pracach wykorzystuje również efekty optycznej iluzji. To co ciekawe, artystka bardzo często tworzy rzeźby do konkretnych miejsc w przestrzeni publicznej. Jej prace to swoista gra z percepcją wzrokową widzów.

Jerzy Budziszewski (Joshua Ben-Or) ur.1950 na Podlasiu, zm. w Paryżu w 2006 roku. W swojej twórczości zajmował się abstrakcją geometryczną. Widać wyraźnie w jego dorobku artystycznym inspirację pracami Kazimierza Malewicza, ale również Henrykiem Stażewskim. Fascynował go konstruktywizm i właśnie w tym stylu tworzył obrazy, reliefy, rzeźby czy prace w technice graficznej, które możemy zobaczyć na aktualnej wystawie w Le Guern. Pod koniec lat 80 wyemigrował do Izraela, a następnie w latach 90-tych do Nowego Jorku.

Karl Stenger ur. w 1925 roku w Nowym Sadzie, zm. w 2017 r. w Toskanii. Tworzył obrazy i prace na papierze łącząc techniki rysunkowe i malarskie. Jednak po latach spędzonych w Hiszpanii artysta odnalazł się jako malarz koloru. „Pod koniec lat 70. nie mogłem się powstrzymać od wyrażania się w abstrakcji. Stałem się bardzo kolorowy – zielony, czerwony, niebieski z dużą ilością czarnych linii i konturów.(…) W moim malarstwie abstrakcyjnym przez lata zmagałem się z problemem przestrzeni i koloru. W środku zawsze pozostaje jakaś figuratywna forma – ale tylko jako wyraz bardzo intensywnej abstrakcyjnej dewiacji formy ludzkiej(…)Nie jest istotny temat, istotna jest tylko ekspresja w użyciu koloru i form”
W pracy Karla Stengera widać też inspiracje muzyczne, które mogą być odczytywane jako partytury.

Wystawę można obejrzeć do 30.07.2022

Anna Matuszewska