Ukazuje się od 1946 w Krakowie, a następnie w Warszawie jako PRZEGLĄD ARTYSTYCZNY, od 1974 SZTUKA, Rok (56) XXVIII | Wydanie internetowe Rok (2) SZTUKA 2021

Dzień kobiet. Dla mnie święto traumatyczne. Nie tylko dlatego, że kojarzy nam się z fatalnym ustrojem socjalistycznym, który paradoksalnie odsunął ludzkość od idei komunizmu na dziesiątki lat, jeśli nie na zawsze. To byłabym w stanie wybaczyć tak, jak wybaczam mojemu państwu, że nie musiałam płacić za edukację. Dzień kobiet natomiast zawsze wzbudzał mój niepokój, ponieważ brutalnie przypominał mi, jak bardzo odbiegam od ogólnie przyjętego, pożądanego modelu kobiecości.

Michalina Olszańska-Rozbicka

Istnieje sobie taki ulepiony ze świadomości zbiorowej Golem, którego nazywamy Opinią Społeczną. Opinia Społeczna musi się oburzać, bo to praktycznie wszystko, co robi. Niczym chór w tragedii antycznej ochoczo wyraża swoją zbiorową mądrość, najczęściej dla większego dramatyzmu dzieląc się na dwa zantagonizowane obozy. Nierzadko całkiem losowo.

Czy jestem feministką? Kilka lat temu powiedziałabym, że nie. Ale nie dlatego, że nie zgadzałam się z postulatami środowisk lewicowych. Po prostu brzydziłam się łatek. Nie czułam potrzeby określania dokładnie swoich poglądów politycznych, ani orientacji seksualnej, już nie mówiąc o czymś tak płynnym, jak wiara. Godząc się na przynależność do jakiejś grupy, niejako podpisujemy się pod wszystkim, co ślina przyniesie na język jej najgłośniejszym przedstawicielom.

Przygotowując się do tego tekstu, trafiłam na artykuł pt. „Prawo i Sprawiedliwość w Starożytnym Egipcie”. I oczywiście mój mózg od razu wziął się za fantazjowanie o przygodach partii rządzącej w krainie faraonów.

Dzisiaj pomówimy sobie o fenomenie, który jest mi znany aż za dobrze i z jednej strony go uwielbiam, a z drugiej szczerze nienawidzę. O teoriach spiskowych. Wielu moim znajomym sprawia wręcz erotyczną rozkosz tworzenie koszmarnych scenariuszy, sugerujących, że właściwie każde nasze pierdnięcie jest sterowane z góry.

Ostatnio facebooka obiegło zdjęcie małej dziewczynki o wzroku weterana wojny w Wietnamie, tulącej obraz z wizerunkiem Matki Boskiej oraz… karabin. Zdjęcie to pochodziło ze strony Polska Katolicka, na której pojawiały się cyklicznie materiały z tą samą małą dziewczynką oraz jej starszym bratem – były to zdjęcia albo jawnie nawołujące do przemocy, albo po prostu obrażające ludzi o innych poglądach.

„To jest wojna!” – krzyczymy od czwartku, od kiedy Trybunał Konstytucyjny wykonał w naszą stronę gest Lichockiej i to w najdelikatniejszym temacie, od lat będącym w Polsce tykającą bombą. Wczoraj, we wtorek, naczelnik państwa dolał oliwy do ognia, wygłaszając orędzie do narodu prosto z muzeum figur woskowych Madame Tussauds i bez mrugnięcia okiem nawołując do przemocy w obronie nie tyle nawet polskich kościołów, co Kościoła Polskiego.